związki kowalencyjne

Encyklopedia PWN

fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii;

[gr.],

pojęcie z teorii struktury elektronowej stosowane do opisu cząsteczek związków org., których budowy nie można określić za pomocą klas. wzorów strukturalnych o zlokalizowanych wiązaniach kowalencyjnych o określonej krotności;

struktura kryształu, struktura krystaliczna,

rozmieszczenie atomów, jonów lub cząsteczek w komórce elementarnej kryształu (sieć przestrzenna);

krzemu(IV) azotek, Si₃N₄,

związek krzemu z azotem;

międzymetaliczna faza,

faza stała (zwykle dwu- lub trójskładnikowa), składająca się albo wyłącznie z pierwiastków metalicznych, albo z pierwiastków metalicznych i niemetalicznych, mająca właściwości pośrednie między właściwościami roztworu stałego i typowego związku chem. o wiązaniach jonowych lub kowalencyjnych.

Pauling

[pọ:lıŋ]

Linus Carl Wymowa